فیلم «خرس کوکائینی»؛ طنز و هیجان در ماجرای یک خرس دیوانه!
تاریخ انتشار: ۸ اسفند ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۲۱۷۷۸۲
اگر یک خرس سیاه وحشی مقدار زیادی کوکائین مصرف کند چه اتفاقی خواهد افتاد؟ اگر بخواهید جواب این سوال را در یک فیلم کمدی اکشن هیجانانگیز ببینید، باید به سراغ «خرس کوکائینی» بروید؛ فیلمی که الیزابت بنکس آن را کارگردانی کرده و به تازگی روی پردۀ سینماها آمده است.
به گزارش فرادید؛ اولین نکتۀ جالبی که باید بدانید این است که این فیلم بر اساس یک اتفاق واقعی ساخته شده.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
البته خرس دنیای واقعی بر اثر اوردوز مرده بود، اما خوشبختانه خرس فیلم قرار نیست خیلی زود بمیرد؛ دستکم تا قبل از اینکه یک ماجرای هیجانانگیز و تا حدی ترسناک را رقم بزند نمیمیرد! خرس فیلم بعد از مصرف مواد حسابی دیوانه میشود و به دو نفری که برای پیاده روی به جنگل رفتهاند حمله میکند. بعد از آن هم دو نوجوان ۱۲ ساله، یک پرستار مجرد، یک پلیس و خدمۀ یک آمبولانس وارد این ماجرای تعقیب و گریز دیوانهوار میشوند.
این فیلم پر از صحنههای قطع عضو و شلیک و جراحت و مرگ است؛ آن هم به طرز فجیع! به خاطر تعدد شخصیتها، داستانهای فرعی نسبتا زیادی هم در فیلم وجود دارد که البته همگی در نهایت در یک نقطه به هم میرسند: در مبارزه با خرس کوکائینی! توازن خوبی بین اکشن و کمدی در فیلم برقرار شده و دیالوگها و بازیها به اندازۀ کافی جذابیت دارند که بیننده را با فیلم همراه کنند.
اما یک نقطه ضعف هم در این فیلم وجود دارد و آن هم این است که مهمترین شخصیت فیلم یعنی خرس کوکائینی به آن اندازه که انتظار داریم در صحنه حاضر نیست. شاید اگر تعداد شخصیتها و قصههای فرعی کمتر میشد و خود خرس را بیشتر میدیدیم، کشش فیلم خیلی بیشتر از آن چیزی میشد که الان هست. بهخصوص که شخصیت خرس واقعا خوب از کار درآمده و ترس و طنز در حرکات و رفتارش خیلی خوب با هم ترکیب شدهاند.
با این حال نمیشود گفت که فیلم به طور کلی کمتر از حد انتظار است. اگر به دنبال یک فیلم مفرح و سرحال و پرجنب و جوش میگردید که یک بعد از ظهر شما را پر کند، «خرس کوکائینی» انتخاب خاص و جذابی خواهد بود.
منبع: فرارو
کلیدواژه: فیلم سینمایی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۲۱۷۷۸۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
آواز علیرضا قربانی در استادیوم فوتبال؛ جدی میفرمایید؟
در اینکه انتخاب موسیقی بر مبنای سلیقه شخصی افراد است و شاید درباره تعریف موسیقی مناسب در فضای معین به تعریف مشخصی نرسیم، شکی نیست؛ اما اینکه قبل از شروع یک فوتبال پر هیجان برای تماشاچیان در استادیوم آواز علیرضا قربانی پخش کنیم، قطعا کجسلیقگی است!
به گزارش ایسنا، شامگاه گذشته (۷ اردیبهشتماه) پرونده رقابتهای دور یک هشتم نهایی جام حذفی فوتبال باشگاههای کشور با صعود سپاهان و حذف پرسپولیس بسته شد. یکی از حساسترین رویداهای فوتبالی شب گذشته بازی پرسپولیس و آلومینیوم اراک بود که اتفاقا به میزبانی اراکیها برگزارشد.
بسیاری از علاقمندان فوتبال در این شب پر هیجان ورزشی راهی استادیوم شدند تا تیم مورد علاقه خود را تشویق کنند. معمولا در همه دنیا رسم بر این است که قبل از بازیهای فوتبال برای حاضران در استادیوم موسیقیهای پر هیجان پخش میکنند تا تماشاچی با فضا همراه شود و رخوتی در استادیوم ایجاد نشود؛ گاهی هم بسته به اهمیت بازی خوانندگان مطرح پاپ به استادیوم دعوت میشوند تا قبل از شروع بازی شور و هیجان مضاعف به تماشاچی تزریق کنند.
اما شب گذشته در ورزشگاه امام خمینی (ره) اراک بدون توجه به تمام این موضوعات برای حاضران موسیقی نواحی و آواز علیرضا قربانی (خواننده کلاسیک ایرانی) پخش شد؛ آن هم در شرایطی که نه مخاطب برای شنیدن آواز ایرانی حاضر شده است و نه آواز ایرانی قرار است به فضای استادیوم هیجان ببخشد!
درست است که موسیقی برای عده زیادی از مردم تنها جنبه سرگرمی دارد اما نباید از تاثیر موسیقی بر ذهن غافل شد. اینکه در تمام این سالها موسیقی ورزشی مناسبی برای چنین رویدادهایی ساخته نشده است، قطعا جای بحث مفصل دارد اما کاش برگزارکنندگان مسابقه شب گذشته فقط کمی به اثربخشی موسیقی مهیج برای مخاطب فوتبالی احترام میگذاشتند و با کجسلیقگی نه جایگاه موسیقی ایرانی را تنزل میبخشیدند و نه حوصله تماشاچیان فوتبال را سر میبردند!
انتهای پیام